هوای تازه من

دخترم با تو سخن می گویم گوش کن با تو سخن می گویم زندگی در نگهم گلزاریست، و تو با قامت چون نیلوفر، شاخه پر گل این گلزاری من در اندام تو یک خرمن گل می بینم، گل گیسو گل لبها گل لبخند شباب من به چشمان تو گلهای فراوان دیدم گل عفت، گل صد رنگ امید، گل فردای سپید می خرامی و تو را می نگرم چشم تو آیینه ی روشن دنیای من است تو همان خرد نهالی که چنین بالیدی؟ راست چون شاخه ی سرسبز برومند شدی همچو پر غنچه درختی همه لبخند شدی تو گل شادابی ای گل صد پر من با تو در پرده سخن می گویم دخترم گوهر من تو تک گوهر دنیای منی تو چراغی تو چراغ همه شبهای منی ...